Cukrzyca u psa i kota

Cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna, która dotyka nie tylko ludzi, ale także koty, psy i pozostałe ssaki. Nieleczona prowadzi do poważnych powikłań (niewydolność nerek, stłuszczenie wątroby, kwasica ketonowa) a nawet śmierci chorego. Cukrzyca u psów/kotów może również powodować kłopoty ze wzrokiem, doprowadzając do rozwoju zaćmy.

Cukrzyca to niedobór hormonu – insuliny – w organizmie, który bierze udział w metabolizmie cukrów. Niedobór insuliny powoduje niekontrolowany wzrost poziomu glukozy we krwi. Bezpośrednią przyczyną zachorowania na cukrzycę są problemy z pracą trzustki (m.in. zapalenie lub nowotwory). Pośrednio do cukrzycy mogą przyczynić się również uwarunkowania genetyczne zwierzęcia, niektóre rasy są bardziej narażone na zachorowanie niż inne, oraz niewłaściwy tryb życia (otyłość, niski poziom aktywności fizycznej) i zła dieta. Musimy pamiętać, że zarówno w przypadku psów jak i kotów jednym z czynników ryzyka dla cukrzycy jest nadwaga. Głównym czynnikiem ryzyka, zarówno u suk jaki i u kotek, jest jednak brak sterylizacji. W przypadku zachorowania niesterylizowanego psa/kota na cukrzycę, należy niezwłocznie przeprowadzić zabieg sterylizacji. Jest to ważne ponieważ uzyskanie stabilności dawki insuliny u niesterylizowanej suki/kotki jest bardzo trudne. Można powiedzieć, że sterylizacja to podstawa profilaktyki cukrzycy!

Na cukrzycę zapada 1-2% psów i kotów co czyni ją najczęściej występującą chorobą endokrynologiczną u zwierząt domowych. Cukrzyca zwykle dotyka psy starsze (między 7. a 11. rokiem życia), i częściej chorują suki. Rasy predysponowane do zachorowania na cukrzycę to jamniki, pudle, samojedy, yorkshire teriery i sznaucery miniaturowe.

U kotów cukrzyca występuje zwykle po 9. roku życia, ale czasem pojawia się wcześniej. Kocury chorują na cukrzycę 1,5 raza częściej niż kotki, zwłaszcza te wysterylizowane. Szczególnie predysponowane są przedstawiciele ras syjamskiej i birmańskiej.

Objawy cukrzycy u psów i kotów

Objawy, które mogą świadczyć o tym, że nasz pies/kot choruje na cukrzycę to:

• utrata masy ciała mimo niezmienionego lub wzmożonego apetytu,
• wzmożone pragnienie,
• częstsze oddawanie moczu,
• ospałość,
• niechęć do wspólnych zabaw i aktywności,
• charakterystyczny, zapach owoców z pyszczka,
• czasem pogorszenie wyglądu sierści.

U zwierząt chorujących na cukrzycę mocz będzie zawierał więcej cukru niż u zdrowych osobników. To kolei może być przyczyną nawracających infekcji dróg moczowych. Jeśli pies/kot często choruje na infekcje dróg moczowych, to lekarz weterynarii może zlecić badanie glukozy w moczu lub badania z krwi pod kątem cukrzycy.

Żeby zdiagnozować/potwierdzić cukrzycę u psa/kota lekarz weterynarii zleci badania laboratoryjne z moczu i krwi.

Leczenie cukrzycy u psa/kota

W leczeniu cukrzycy u psów ważne jest przestrzeganie zaleceń dietetycznych, a właściwie przejście na komercyjną dietę typu Diabetic, podawanie leków zgodnie z zaleceniami oraz regularne badania kontrolne z krwi tzw. profil cukrzycowy. Podstawą leczenia cukrzycy jest podawanie insuliny w postaci podskórnych zastrzyków. Insulinoterapia jest konieczna do końca życia zwierzęcia. Trzeba również codziennie przed podaniem insuliny monitorować poziom glukozy u chorego pupila. Specjalny gleukometr dla zwierząt można zakupić on-line. Lekarz weterynarz wyjaśni jak go prawidłowo używać.

Dieta czworonoga z cukrzycą

Niestety cukrzyca oznacza dokładną kontrolę tego, co Pies/kot je. Najważniejszą zasadą jest, aby podzielić psu posiłek zależnie od podawania insuliny, to znaczy, że jeśli Pies/kot dostaje insulinę dwa razy dziennie, to dwa razy dziennie przed podaniem powinien dostać posiłek.

Rokowania 

Pies/kot z kontrolowaną i leczoną cukrzycą może żyć kilka lat. Uśpienie psa chorego na cukrzycę zdarza się rzadko, i zwykle ma miejsce w sytuacji, kiedy u zwierzęcia występują liczne choroby współistniejące albo wystąpią ostre powikłania powodujące ból, któremu nie potrafimy ulżyć.

Choroby występujące z cukrzycą

W przypadku nieleczonej cukrzycy u czworonogów może dojść do rozwoju takich chorób jak stłuszczenie wątroby, niewydolności nerek, niedokrwienie nerwów obwodowych, zaćma oraz kwasica ketonowa.