Pasażerowie na gapę – czy nicienie naszych pupili są niebezpieczne?

Wszyscy kochamy nasze psy i koty, ale często nie zdajemy sobie sprawy, że mogą one mieć towarzyszy, których nie widać gołym okiem – nicienie. Pracując w laboratorium, mamy możliwość pokazania Wam sprawców tego zamieszania. Pod mikroskopem możemy zobaczyć te pasożyty w całej okazałości.

Toxocara canis – groźna glista psia

Toxocara canis to nicienie, które mogą wywołać toksokarozę. Naturalnymi żywicielami tych pasożytów są psy i inne psowate, takie jak lisy. Dojrzałe pasożyty bytują w przewodzie pokarmowym zarażonych zwierząt, szczególnie młodych szczeniąt. Samice składają nawet do 20 000 jaj dziennie! Jaja te, wydalone z kałem, po około trzech tygodniach w środowisku (glebie, piasku) stają się inwazyjne. Mogą przetrwać w takich warunkach nawet przez kilka lat, nadal utrzymując swoją inwazyjność.

U ludzi, częstość zarażenia nie jest dokładnie znana, ale według niektórych badań, nawet 30% badanych osób ma wykrywane w surowicy swoiste przeciwciała, świadczące o trwającym lub przebytym zarażeniu. Ze względu na drogę zarażenia (brudne ręce), choroba ta częściej dotyka dzieci niż dorosłych.

Toxascaris leonina – wszechobecny pasożyt

Toxascaris leonina jest pasożytem powszechnym u psów, kotów, lisów i pokrewnych gatunków. Jaja T. leonina są gładkie i owalne, a ich cykl życiowy jest dość prosty. Po połknięciu przez żywiciela, larwy wykluwają się w jelicie cienkim, gdzie rosną i dojrzewają. Następnie wracają do światła jelita, gdzie osiągają dorosłość. Dorosła postać tego nicienia składa jaja, które są wydalane z kałem i stają się zakaźne po 3-6 dniach w środowisku. Zakażenie może nastąpić także przez zjedzenie zarażonego gryzonia, który służy jako żywiciel pośredni.

Dlaczego to takie ważne?

• jaja tych pasożytów są niezwykle odporne na warunki zewnętrzne, co utrudnia ich eliminację,
• infekcja może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u naszych pupili, a także stanowić zagrożenie dla ludzi, szczególnie dzieci.

Jak możemy temu zapobiec?

• myj ręce po kontakcie z ziemią i zwierzętami (zwłaszcza szczeniętami i kociętami), po spacerze, przed jedzeniem,
• ucz dzieci przestrzegania zasad higieny,
• nie karm swoich dzieci na spacerze, placu zabaw, w piaskownicy,
• chroń miejsca zabaw dzieci przed dostępem psów i kotów,
• przykrywaj piaskownice i regularnie wymieniaj w nich piasek (jeśli możesz),
• regularnie badaj swojego pupila,
• utylizuj odchody zwierząt po podaniu środków przeciwpasożytniczych (wydalone dojrzałe samice uwalniają jaja).

Podsumowanie

Dbajmy o zdrowie naszych czworonożnych przyjaciół i zapewnijmy im długie, szczęśliwe życie! Regularne badania krwi i profilaktyka to klucz do ochrony przed niechcianymi pasażerami na gapę. Skonsultuj się z lekarzem weterynarii, aby dowiedzieć się, jakie badania są odpowiednie dla Twojego pupila.

Źródła:

• Maizels RM, Yazdanbakhsh M (2003). „Immune regulation by helminth parasites: cellular and molecular mechanisms”
• https://www.mp.pl/pacjent/choroby-zakazne/choroby/zarazenia-pasozytnicze/161817,toksokaroza