Case Study – CICIK

Kot syjamski Cicik, samiec, 8 lat. Kot niewychodzący, domowy jest karmiony jedzeniem z puszki i jest kuwetowy.

Pacjent zgłosił się do lecznicy z objawami ze strony pęcherza i dróg moczowych.

Wywiad

Podczas wywiadu właściciel twierdzi, że kot często sika i dużo pije. Przejada się, więc ma biegunki i wymiotuje. W okresie 4 miesięcy schudł 1,3kg, ale właściciel, uważa że to dlatego iż dużo biega, bawi się, jest bardzo aktywny. Często zdarza mu się dyszeć i miauczeć piskliwym głosem, wygląda jakby wielu rzeczy się bał. Nie wylizuje futerka tak często, jak kiedyś.

Objawy

W badaniu klinicznym stwierdzono:

• podwyższoną temperaturę ciała do 39,3˚C
• zły wygląd okrywy włosowej, w kilku miejscach wyłysienia, włos nastroszony oraz widoczne nadmierny łojotok
• przyspieszone tętno i podniesione ciśnienie krwi

W diagnostyce różnicowej lekarz wziął pod uwagę cukrzycę. Lekarz pobrał od Cicika krew na  kontrolną morfologię i biochemię. Wyniki morfologii były w zakresach norm oraz natomiast wyniki podstawowych badań biochemicznych wykazały podwyższony poziom glukozy oraz podwyższony poziom AST, ALT, ALP.

Kolejno pobrano da badania próbkę moczu. Badanie ogólne moczu z osadem nie wykazało żadnych nieprawidłowości, poza łagodnym białkomoczem, glukoza w moczu nie była obecna, co wykluczyło cukrzycę.

Na wizycie kontrolnej kot wykazywał znaczne pobudzenie, a jego reakcja na stres była wyolbrzymiona i nieadekwatna do sytuacji.

Zaobserwowane objawy i zachowanie kota nasunęły lekarzowi podejrzenie choroby tarczycy i w tym kierunku prowadził diagnostykę Cicika. W badaniu palpacyjnym lekarz stwierdził nieznaczne powiększenie gruczołu tarczowego oraz wzmożenie jego tęgości.

Następnie pobrał próbkę krwi do badanie poziomu hormonów tarczycy T4, fT4, oraz zalecił badanie usg tarczycy.

Wyniki badań hormonów tarczycy mieściły się poza zakresem wartości referencyjnych:

• T4 11,5 µg/dl (1-3);
• fT4 4,37 ng/dl

Diagnoza i lecznie

U kota Cicika na podstawie zleconych badań, wywiadu i badania fizykalnego lekarz zdiagnozował nadczynność tarczycy.

W związku z otrzymanymi wynikami i stanem ogólnym zalecono podawanie kotu Tiamazolu 2 razy dziennie w dawce po 2,5 mg.

Badanie kontrolne

Zalecono przede wszystkim obserwację kota oraz po 2 tygodniach kontrolne badania poziomu T4 w surowicy, morfologii i podstawowego badania biochemicznego.

Właściciel poinformował, że po podaniu leku wystąpiła zauważalna poprawa, zwłaszcza w zachowaniu kota. Stopniowo stał się spokojniejszy, jadł chętnie, ale nie rzucał się na jedzenie, nie był nadmiernie aktywny, chciał się głaskać. Ustąpiły również takie objawy jak zianie oraz wymioty i biegunka.

Dalsze zalecenia

W dalszym postępowaniu zmniejszano dawkę Tiamazolu, aż do uzyskania stabilnego, optymalnego poziomu T4 w surowicy. Zalecono również zmianę karmy na karmę leczniczą.

Objawy przy nadczynności tarczycy nie są specyficzne dla tej jednostki chorobowej, często występują też przy innych schorzeniach. Wykorzystywanie badań diagnostycznych, tutaj poziomów hormonów tarczycy pozwoliło na szybką i skuteczną diagnozę.