Badania mikrobiologiczne
Mikroorganizmy
Pobranie materiału
Mikroorganizmy takie jak bakterie, wirusy i grzyby mogą być przyczyną wielu chorób u zwierząt domowych.
Badania mikrobiologiczne pozwalają na wykrycie mikroorganizmów powodujących objawy chorobowe oraz ewentualne wykonanie antybiogramu, czyli określenie antybiotyku, na który wyhodowana bakteria jest najbardziej wrażliwa.
Materiał do badania pobiera się z różnych części ciała, w zależności od objawów
- wymaz z worka spojówkowego
- ucha
- skóry
- próbki kału
- moczu
- płynu z jamy otrzewnowej
- płynu mózgowo-rdzeniowego
- krwi
Ważne
Nie przechowuj wymazów do badan mikrobiologicznych w lodówce
Przy skąpej wydzielinie zalecamy pobranie dwóch wymazów: na wymazówkę z podłożem transportowym (do posiewu na podłoża hodowlane) oraz na wymazówkę suchą (do wykonania preparatu bezpośredniego).
Rodzaje badań
Mocz na posiew
- Zalecamy pobranie z moczu porannego, ponieważ liczba drobnoustrojów jest wtedy największa.
- Najlepszy do badania jest mocz pobrany poprzez punkcję pęcherza moczowego. Gdy nie ma takiej możliwości można go również pobrać przez cewnikowanie, należy odrzucając pierwsze krople.
- Mocz możemy pobrać mocz ze środkowego strumienia do jałowego pojemnika podczas mikcji.
- Mocz do badań mikrobiologicznych przelewamy do specjalnych probówek z kwasem bornym z zachowaniem proporcji zaznaczonych na próbówce lub wysyłamy w zabezpieczonej strzykawce (tej samej, którą pobrano mocz).
- Mocz na posiew mykologiczny wymaga jałowego pojemnika ogólnego (nie może być zakonserwowany kwasem bornym).
Kał na posiew
- Próbki kału powinny być pobrane na początku biegunki (przed wprowadzeniem antybiotykoterapii), ponieważ wtedy liczba patogenów w próbce jest największa.
- Próbka powinna mieć co najmniej 5 g stolca i fragmenty z widoczną krwią, śluzem lub ropą, jeśli są obecne. Świeżą próbkę kału należy przenieść do jałowego pojemnika.
- Jeśli nie ma możliwości dostarczenia świeżej próbki kału do laboratorium materiał należy umieścić podłożu transportowym i przechowywać w temperaturze 4-8 ̊C do 72 h.
- Do badania można pobrać wymaz z odbytu.
Wymaz z worka spojówkowego
- Wydzielinę z worka spojówkowego należy pobrać na wymazówkę z podłożem transportowym, najwcześniej po upływie 4 godzin od płukania lub podania środków przeciwbakteryjnych.
- Wymaz z worka spojówkowego pobieramy przed zapuszczeniem kropli znieczulających powierzchnię gałki ocznej i przed podaniem fluoresceiny.
- Przy zapaleniu spojówek wraz z przekrwieniem i obrzękiem, nie płuczemy kanalika nosowo-łzowego przed wymazem.
- Materiał należy przechowywać w temperaturze pokojowej
Wymaz z ucha
- Wymaz z ucha powinien być pobrany przed rozpoczęciem antybiotykoterapii.
- Wymaz należy pobrać z dna przewodu słuchowego, po uprzednim usunięciu zalegających wydzielin: ropy oraz woskowiny (woskowina pełni rolę ochronną posiadając właściwości hamujące wzrost grzybów i bakterii).
Wymaz ze skóry
- Skórę przed pobraniem wymazu należy ogolić i oczyścić jałowym roztworem soli fizjologicznej.
- Przy suchych zmianach oraz w przypadku zmian na błonach śluzowych, wymazówkę należy zwilżyć jałowym roztworem fizjologicznym.
- Nie należy umieszczać w podłożu transportowym sierści okrywającej zmianę skórną.
- W przypadku wydzielin ropnych, sposób pobrania uzależniony jest od lokalizacji zmiany oraz ilości wydzieliny.
- W zmianach powierzchownych, po ich uprzednim przemyciu jałową solą fizjologiczną, pobieramy wydzielinę strzykawką do jałowego pojemnika.
- Jeśli można, po pobraniu wydzieliny ropnej usuwamy jej resztki i pobieramy wymaz z dna zmiany.
- W przypadku zmian głębokich należy zrobić badania w kierunku bakterii tlenowych i beztlenowych.
- Przy skąpej wydzielinie zalecamy pobranie dwóch wymazów: na wymazówkę z podłożem transportowym (do posiewu na podłoża hodowlane) oraz na wymazówkę suchą (do wykonania preparatu bezpośredniego).
Ważne
Prosimy o podanie na zleceniu informacji o metodzie pobrania moczu. Mocz wysłany w niewłaściwym pojemniku lub zanieczyszczony obcym materiałem (żwirek, gleba, etc.) nie może być przyjęty przez laboratorium.