Syndrom urologiczny u kotów – nowa choroba?

Syndrom urologiczny u kotów, znany również jako SUK/FLUTD (z ang. Feline Lower Urinary Tract Disease) to grupa schorzeń dotykających dolnych dróg moczowych kota. Na SUK cierpią głównie kocury między 4. a 7. rokiem życia, zwłaszcza te z otyłością. Co to za schorzenie i jak je leczyć?

 Co to jest Syndrom urologiczny u kotów (SUK)?

Na syndrom urologiczny u kotów składają się takie jednostki chorobowe jak zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej u samców. Zapalenie cewki moczowej często prowadzi do jej częściowego lub całkowitego zatkania, w następstwie czego może dojść u kota m.in. do azotemii (nieprawidłowe stężenie mocznika i kreatyniny we krwi), mocznicy lub nawet do pęknięcia pęcherza moczowego.

Przyczyny występowania syndromu urologicznego u kotów

Syndrom urologiczny u kotów jest klasyfikowany jako schorzenie o nie do końca ustalonych przyczynach. Z praktyki weterynaryjnej wiemy, że SUK częściej dotyka kocury niż kotki, to ze względu na różnice w budowie cewki moczowej. U młodych kotów najczęściej powodem występowania SUK są wady anatomiczne układu moczowego, natomiast u kocich seniorów znacznie częściej przyczyną są nowotwory pęcherza i cewki moczowej. Ponadto specjaliści doszukują się przyczyn występowania SUK m.in. w przebytych infekcjach wirusowych i bakteryjnych pęcherza moczowego, kamicy moczowej, niedoborze glikozaminoglikanów, obecności kryształów w moczu, które podrażniają delikatną ścianę pęcherza moczowego oraz uszkadzają cewkę moczową podczas każdej mikcji. Ponadto jednym z kluczowych czynników środowiskowych występowania SUK u kotów może być przewlekły stres. Bardziej narażone na rozwój SUK są koty po zabiegu kastracji lub sterylizacji, ze względu na zwiększoną tendencje do nadwagi i zmniejszoną aktywność – to prowadzi w konsekwencji do sedymentacji moczu.

Jakie są objawy SUK?

Na występowanie syndromu urologicznego u kotów mogą wskazywać, następujące objawy:

• trudności w oddawaniu moczu (dysuria),
• częste oddawanie moczu (pollakiuria),
• oddawanie moczu poza kuwetą (periuria),
• krew w moczu (hematuria),
• ból lub niepokój podczas oddawania moczu,
• wzmożone lizanie okolic intymnych,
• zmniejszenie apetytu,
• zmiany zachowania (np. drażliwość, apatia).

Syndrom urologiczny u kotów jest poważnym stanem, który wymaga interwencji weterynaryjnej. Jeśli zaobserwujesz jakiekolwiek objawy ze strony układu moczowego u swojego kota, jak najszybciej udajcie się do lecznicy weterynaryjnej.  Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie pozwolą zminimalizować ryzyko poważnych powikłań.

Jak zdiagnozować syndrom urologiczny u kota?

Lekarz Weterynarii przeprowadzi dokładne badanie fizykalne kota i może zlecić dodatkowe badania, takie jak analiza moczu, posiew moczu, badania krwi, badanie obrazowe (np. USG) oraz ewentualnie cystoskopia (wprowadzenie cienkiego narzędzia do badania pęcherza moczowego). Te badania pomogą zdiagnozować chorobę i zaplanować odpowiednie leczenie.

Jak się leczy syndrom urologiczny u kotów? 

Leczenie syndromu urologicznego u kotów zależy od przyczyny i może obejmować:

• podawanie leków przeciwbólowych lub przeciwzapalnych,
• podanie leków rozkurczowych,
• podanie leków rozpuszczających kamienie moczowe,
• chirurgiczne usunięcie kamieni moczowych,
• leczenie infekcji dróg moczowych antybiotykami,
• suplementacja glikozaminoglikanów,
• modyfikacja diety, w tym stosowanie specjalnych karm dla kotów z problemami układu moczowego,
• zwiększenie nawodnienia i zachęcanie do częstszego oddawania moczu poprzez stymulację picia i utrzymanie czystej kuwety.

Jak zapobiegać nawrotom SUK?

Do czynników środowiskowych, na które opiekunowie mają duży wpływ, możemy zaliczyć stres, brak aktywności fizycznej u kota, zbyt małą ilość wypijanych płynów, niewłaściwą dietę, niedostateczna dbałość o higienę.

SUK ma charakter nawracający, dlatego wiele zależy od profilaktyki. Opiekun kota, by zmniejszyć ryzyko wystąpienia u pupila syndromu urologicznego, może m.in. częściej podawać mu mokrą karmę, zmienić mu karmę na taką przeznaczoną dla kotów z chorobami układu moczowego, oczywiście po konsultacji z lekarzem weterynarii. Ponadto można kota zachęcać go do częstszego picia wody np. montując fontannę do picia i należy bardzo dbać o higienę kota i kuwety. Musimy pamiętać, że szczególnie narażone są koty otyłe, dlatego zachęcamy opiekunów do częstych zabaw i aktywności z kotkiem, żeby zredukować stres oraz zapobiegać nadwadze. Jeśli kot jest zestresowany lub ma inne problemy behawioralne można zasięgnąć porady behawiorysty, który pomoże określić ich przyczynę i pokaże jak je zredukować.

Dobrą praktyką jest regularne badanie moczu co 3-6 miesięcy lub/i oznaczenie parametrów nerkowych. Dzięki tym badaniom można zdiagnozować schorzenie na wczesnym etapie rozwoju.

Przeczytaj także artykuł Infekcja pęcherza i dróg moczowych u kota – przyczyny, objawy, leczenie